Προκάτοχοι Μητροπολίτες

Ο Μακαριστός Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αγαθόνικος (κατά κόσμον Ανδρέας) υπήρξε υιός του ιερέως Κωνσταντίνου Παπασταματίου και της πρεσβυτέρας Μαρίας, το γένος Λαλιώτη. Γεννήθηκε στο ημιορεινό χωριό της Αχαΐας Αράχωβα (σημερινή Κρήνη) το έτος 1898.

Διδάχθηκε τα πρώτα γράμματα στην Ιερά Μονή Παμμεγίστων Ταξιαρχών Αιγίου και στη συνέχεια ολοκλήρωσε τη μαθητεία του στη Θύραθεν Παιδεία στο τότε Γυμνάσιο Αιγίου.

Το 1922 έλαβε το Πτυχίο της Θεολογικής Σχολής του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και το 1923 ανακηρύχθηκε Διδάκτωρ.

Εκάρη Μοναχός στις 24 Δεκεμβρίου 1922.

Υπηρέτησε επί βραχύ χρονικό διάστημα ως Καθηγητής των Θεολογικών Μαθημάτων στο Γυμνάσιο Αιγίου.

Την 1η Ιανουαρίου 1923 χειροτονήθηκε Διάκονος και την 26η Μαρτίου 1926 Πρεσβύτερος, από το Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Τιμόθεο Αναστασίου.

Κατά το έτος 1927 αρχικώς υπηρέτησε υπό τον Τιμόθεο ως Πρωτοσύγκελος της Ιεράς Μητροπόλεως Καλαβρύτων και Αιγιαλείας. Προς τα τέλη του ιδίου έτους μετέβη στον Καναδά και στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, όπου παρέμεινε επί μία δεκαετία με σκοπό την ολοκλήρωση των Μεταπτυχιακών του Σπουδών. Υπηρέτησε ως Εφημέριος και ως Καθηγητής σε ενορίες και σχολεία του Τορόντο και της Βοστώνης, αντιστοίχως.

Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα το έτος 1937, υπηρέτησε υπό τον Μητροπολίτη Δαμασκηνό Παπανδρέου ως Πρωτοσύγκελος της Ιεράς Μητροπόλεως Κορίνθου, θέση από την οποία παραιτήθηκε αμέσως μετά την ακύρωση κατά την 3η Δεκεμβρίου 1937 της Εκλογής του Δαμασκηνού ως Αρχιεπισκόπου Αθηνών.

Μετά την αποκατάσταση του Δαμασκηνού στον Θρόνο των Αθηνών την 5η Ιουλίου 1941, ο Αγαθόνικος Παπασταματίου ο οποίος έχαιρε της εκτιμήσεως και της πνευματικής σκέπης του αειμνήστου εκείνου Ιεράρχου, εξελέγη την 29η Οκτωβρίου 1941 ως Τιτουλάριος Επίσκοπος Σταυρουπόλεως και ως Βοηθός του Αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού.

Την 5η Δεκεμβρίου 1942 εξελέγη Μητροπολίτης Αργολίδος, όπου ως Ποιμενάρχης αφήκε τις πλέον αγαθές αναμνήσεις λόγω της έως αυταπαρνήσεως αφοσιώσεώς του στο φιλόχριστο Ποίμνιό του κατά τη σκληρή περίοδο της Κατοχής.

Την 13η Οκτωβρίου 1945 μετατέθηκε στην Ιερά Μητρόπολη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας όπου εργάστηκε με πρωτοβουλία και έμπνευση κατά τα πρώτα, πολύ δύσκολα μεταπολεμικά χρόνια. Πρωτοστάτησε στην προσπάθεια για την επιβίωση των διασωθέντων από το Καλαβρυτινό Ολοκαύτωμα και ιδιαιτέρως για την εύρεση στέγης, τροφής και των απαιτουμένων αγαθών για τη μόρφωση και την αποκατάσταση των ορφανών παίδων και των νέων. Καρπός της πατρικής του φροντίδας υπήρξε η δημιουργία του Εκκλησιαστικού Ορφανοτροφείου Καλαβρύτων. Συμπαραστάτη στην ανύσταχτη ανθρωπιστική δραστηριοποίησή του την εποχή εκείνη στην περιοχή των Καλαβρύτων είχε τον Ιεροδιδάσκαλο Παναγιώτη Βασ. Παπαδημητρόπουλο (1900 – 1980) με καταγωγή από το Πλανητέρο. Φρόντισε για τη μόρφωση του έγγαμου Εφημεριακού Κλήρου, για την περαιτέρω ίδρυση και τη σωστή λειτουργία Κατηχητικών Σχολείων καθώς επίσης και για την επάνδρωση και αναδιοργάνωση των Ιερών Μονών. Φρόντισε επίσης για την ενίσχυση του Φιλανθρωπικού Συλλόγου Κυριών Αιγίου «Ο Καλός Σαμαρείτης», που είχε ιδρύσει το 1914 ο προκάτοχός του, Μακαριστός Μητροπολίτης Τιμόθεος Αναστασίου.

Δραστηριοποιήθηκε για τη συνέχιση των εργασιών της αποπερατώσεως του Μητροπολιτικού Μεγάρου επί της οδού Μελετοπούλων στο Αίγιο, τις οποίες είχε ξεκινήσει το 1944 ο προκάτοχός του Θεόκλητος και ολοκλήρωσε το 1957 ο διάδοχός του Γεώργιος Πάτσης.

Άριστος γνώστης της Αγγλικής Γλώσσας ο Μακαριστός Αγαθόνικος, υπήρξε Ιεράρχης με βαθιά εκκλησιαστική και θεολογική μόρφωση την οποία εξέφραζε και με τη συχνή συγγραφή βιβλίων και πονημάτων. Επιλογή εκ των Συγγραμμάτων του Μακαριστού Μητροπολίτου, έχει ως ακολούθως: «Συμβολή εις την Κατηχητικήν» Αθήναι, Έκδοσις Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, 1949 – «Η Θεία Λειτουργία του εν Αγίοις πατρός ημών Ιωάννου του Χρυσοστόμου από χειρόγραφον του 15ου αιώνος», Αθήναι 1950 (δίχως αναγραφή Εκδοτικού Οίκου) – «Τα πρώτα βήματα στο δρόμο του Θεού / διασκευή εκ του Αγγλικού», Αθήναι 1951 (δίχως αναγραφή Εκδοτικού Οίκου) – «Το Χρονικόν της ιδρύσεως του Εκκλησιαστικού Ορφανοτροφείου Καλαβρύτων», Αθήναι, Έκδοσις Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, 1956.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της φωτισμένης Ποιμαντορίας του Αγαθονίκου, διακεκριμένες προσωπικότητες των Κοινοτήτων των Ομογενών Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής και Καναδά δεν έπαψαν να ενισχύουν οικονομικώς και να συνδράμουν το πνευματικό και υλικό έργο του Μακαριστού εκείνου Ποιμενάρχου, όπως για παράδειγμα η εξ’ ολοκλήρου κάλυψη της δαπάνης για την ανέγερση του Παρεκκλησίου στον αύλειο χώρο ανάμεσα στο Επισκοπικό Μέγαρο και το Εκκλησιαστικό Μουσείο που είναι αφιερωμένο στο Γεννέσιο της Θεοτόκου, το επονομαζόμενο «Εκκλησάκι».

Ο Αγαθόνικος Παπασταματίου έτρεφε ιδιαίτερη αγάπη για το δημιούργημά του αυτό, το «Εκκλησάκι». Όταν στις 24 Αυγούστου 1956 εκοιμήθη προσβεβλημένος από την παραλυτική ασθένεια του Πάρκινσον, ενταφιάστηκε κατά την επιθυμία του στον εξωτερικό ανατολικό χώρο του Παρεκκλησίου, πλησίον της Κόγχης του Αγίου Βήματος.